Το πρώτο φιλί

Δεν είναι κάτι τόσο απλό δύο πρόσωπα
που πλησιάζουν το ένα το άλλο αργά
ως το σημείο εκείνο
όπου η επαφή γίνεται αναπόφευκτη
και η επιθυμία αιφνίδια ελευθερώνεται
χωρίς να απελευθερώνει.

Εδώ δεν πέφτουν απ’ τον ουρανό ροζ κομφετί.
Εδώ υπάρχουν μύτες που συγκρούονται
και δόντια που τσουγκρίζουν,
χέρια που δεν ξέρουν που να ακουμπήσουν,
φόβος γεμάτος ντροπή, αλειμμένος στο δέρμα
ιδρώτας πηχτός
μια κατάσταση απόλυτη
όπου το σωστό καταρρέει στο λάθος και αντίστροφα
και παραλυτικό το κενό χωρίζει το τώρα από το χθες
τα μοναχικά φιλιά στο εσωτερικό ρουφηγμένων χεριών
γενικές δοκιμές μιας παράστασης χωρίς θεατή
και ας ήταν πάντοτε ο θεατής αυτός που κάνει το θέαμα.

Τώρα κλείνουν τα μάτια.
Η απόλαυση νιώθεται καλύτερα με τα μάτια κλειστά.
Και τα πρόσωπα φαγώνονται.
Το φιλί μας είναι μια άσκηση στην αποτυχία.