Το ξύπνημα της άνοιξης

Τα περασμένα σου φιλιά
βαραίνουν πάνω
στο πρόσωπο μου.
Πέφτουν
αποκολλώντας παρελθόν.
Οι πληγές που μένουν
στόματα ανοιχτά
αναμένουν
μελλοντικά φιλιά.

Μα τώρα
τόσα εμπόδια ανάμεσα
στα χείλη μας
όχι για να εξασκηθούν
στην ξηρασία
αλλά στην προσμονή του φιλιού.

Και μία μέρα
όπως τα χείλη του χειμώνα
ακουμπάν της άνοιξης
και την ξυπνάν
μέσα στο ολάνθιστο
σεντόνι της
να ‘ρθω κι εγώ
να σε ξυπνήσω.