Πόσο με βόλεψε η πανδημία αυτή,
σίγουρα δε φαντάζεστε.
Από πάντα απεχθανόμουν
εναγκαλισμούς και χειραψίες.
Μα πιο πολύ ήταν τα φιλιά
που σιχαινόμουν,
σ’ όλων εκείνων των αγνώστων
τα ιδρωμένα μάγουλα.
Ορδές γνωστών – αγνώστων,
στους γάμους, στα βαφτίσια,
στις κηδείες.
Κι έρχεσαι τώρα εσύ και λές,
φίλα με.
Ειρωνικά μειδίασε η μάσκα μου,
για σάλια είμαστε τώρα;
